"Patrz oczyma, fotografuj sercem." ~David duChemin

    Około trzy lata temu zaczęłam swoją przygodę z fotografowaniem, od tego okresu jest dla mnie czymś więcej. Zawsze to była jakaś część mojego życia, ale kto nie robi zdjęć na wakacjach czy rodzinnych spotkaniach tj. urodziny, wigilia.

    Wszystko zaczęło się w gimnazjum. To w tej szkole zaczęłam brać udział w kółku fotograficznym. Fotografia była dla mnie zabawą i na zawsze tym zostanie, chodź aktualnie jest też moją pasją. Za każdym razem kiedy brałam aparat do ręki traciłam poczucie czasu, zupełnie tak jakby czas się zatrzymał. Za każdym razem był ktoś kto mówił, że to bez sensu. Większość bliskich osób krytykowała to i uważała, że powinnam zostać przy jeździectwie i  tego się trzymać. Zawsze uważałam, że sport, którym jest jeździectwo można połączyć z fotografią. 

    Pierwszą moją „modelką” i obiektem testowym był mój pies- Mika. Następnie  pojawiły się konie, zdjęcia z jazd. Coraz bardziej lubiłam to co robiłam, teraz jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie, że to kocham. Po pewnym czasie robiłam zdjęcia w szkole na uroczystościach czy dyskotekach szkolnych, w tym roku zostałam szkolnym fotografem. 

   Przełomowym okresem był moment, w którym dostałam lustrzankę, czyli Wielkanoc, wtedy przyszedł do mnie zajączek i przyniósł mi prezent, którego się nie spodziewałam czyli moją lustrzankę. Już pierwszego dnia, po naładowaniu baterii, chodziłam i robiłam zdjęcia wszystkim przedmiotom. Mój nikon jest ze mną już ponad rok i uważam, że dużo się nauczyłam przez ten czas. Mam nadzieję, że w przyszłości do aparatu dojdą nowe obiektywy czy statyw. 

  Do tego postu chciałam dołączyć porównanie sprzed trzech lat, ale niestety większość zdjęć straciłam i pewnie nigdy ich nie odzyskam. Bardzo mi szkoda tamtych zdjęć, nie były jakieś super, ale mimo wszystko byłby dla mnie ważne. Mam wielką nadzieję, że już nigdy nie będę musiała usuwać zdjęć przez format. Jedyne co mogę tu wrzucić to zdjęcia z poprzednich postów i tak też zrobiłam.